Βέρα Καράλλι
| Βέρα Καράλλι | |
|---|---|
 Εικόνα της Καράλλι, μεταξύ το 1910 και το 1915 | |
| Γέννηση | 27 Ιουλίου 1889 Μόσχα, Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 16 Νοεμβρίου 1972 Μπάντεν, Αυστρία |
| Τόπος ανάπαυσης | Κεντρικό Νεκροταφείο Βιέννης |
| Εθνικότητα | Ρωσίδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ναζιστική Γερμανία Αυστρία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Σπουδές | Σχολή Θεάτρου Μόσχας |
| Ιδιότητα | Ηθοποιός βωβών ταινιών - χορεύτρια - χορογράφος |
| Εν ενεργεία | 1914 - 1921 (ως ηθοποιός) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βέρα Αλεξέγιεβνα Καράλλι (ρωσικά: Вера Алексеевна Каралли, 27 Ιουλίου 1889 - 16 Νοεμβρίου 1972) ήταν Ρωσίδα χορεύτρια μπαλέτου, χορογράφος και ηθοποιός βωβών ταινιών, κατά τις αρχές του 20ού αιώνα. Η Καράλλι γεννήθηκε στη Μόσχα και αποφοίτησε από τη Σχολή Θεάτρου Μόσχας, το 1906, υπό τις οδηγίες του Αλεξάντερ Γκόρσκι. Μία από τις πρώτες της σημαντικές εμφανίσεις στο μπαλέτο έγινε το 1909, στις οποίες συμμετείχε και ο Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, πράγμα που έγινε ξανά, το 1919 και το 1920.[1] Ήδη από το 1915 είχε γίνει μπαλαρίνα του Θεάτρου Μπολσόι.
Το 1914, ξεκίνησε και η επιτυχημένη καριέρα της στον βωβό κινηματογράφο και έγινε μία από τις πρώτες γυναίκες σελέμπριτι του κινηματογράφου στη Ρωσία. Η πρώτη της ταινία ήταν το δράμα του Πιοτρ Χαρντίνιν, Ty pomnish' li, στο οποίο συμπρωταγωνιστούσε με τον Ιβάν Μοτζούκιν. Μεταξύ το 1914 και το 1919, εμφανίστηκε σε 16 ταινίες, μέσα σε αυτές και η μεταφορά του έργου του Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη, υπό τον τίτλο Voyna i mir. Η τελευταία της συμμετοχή στον κινηματογράφο, έγινε το 1921, με τη γερμανική ταινία Die Rache einer Frau.
Η Καράλλι, επίσης, υπήρξε ερωμένη του Μέγας Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς και συμπεριλήφθηκε μέσα στους συνωμότες για τον θάνατο του Ρασπούτιν, τον Δεκέμβριο του 1916. Φέρεται ότι ήταν μία από τις δύο γυναίκες, στο παλάτι του Φίλιξ Γιουσόποβ, τη νύχτα του θανάτου του Ρασπούτιν. Η άλλη ήταν η Μάριαν Πιστόχκολρς. Ο φερόμενος τρίτος άνδρας συνωμότης, δεν ταυτοποίησε ουδέποτε ωστόσο τις δύο γυναίκες δημοσίως.[2] Κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η Καράλλι διέφυγε στη Δύση. Κατά το 1920, συμμετείχε και συναυλία φιλανθρωπικού σκοπού, της οποίας τα έσοδα θα δίνονταν σε άλλους Ρώσους αυτοεξόριστους.[3] Κατά αυτήν την εποχή, η Καράλλι έλαβε μαθήματα χορού. Από το 1930 έως και το 1935 ήταν στη ρουμανική όπερα, ενώ από το 1938 έως και το 1941, έζησε στη Γαλλία. Μετά από εκεί, πήγε στην Αυστρία, όπου πέρασε το υπόλοιπο του βίου της. Απεβίωσε στο Μπάντεν, το 1972 και ενταφιάστηκε στο Κεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Andros on Ballet Αρχειοθετήθηκε 15 March 2007 στο Wayback Machine.
- ↑ Radzinsky, Edvard, The Rasputin File, Doubleday, 2000, pp. 476-77
- ↑ Vassiliev, Aleksandre, Beauty in Exile: The Artists, Models, and Nobility Who Fled the Russian Revolution and Influenced the World of Fashion, tr. Antonina W. Bouis, New York: Harry N. Abrams, 2000, p. 189.
- ↑ Russische Spuren in Wien – Teil 2: Von Vera Karalli bis Josef Stalin
